Wskazówki dotyczące zmniejszania wpływu działalności agroturystycznej na środowisko

Agroturystyka w pełni ucieleśnia koncepcje zrównoważonego rolnictwa i turystyki [3].

Poniżej znajdują się praktyczne sugestie dla firm agroturystycznych, aby złagodzić wpływ ich działalności na środowisko i przejść na zrównoważony model biznesowy bio i  gospodarki o obiegu zamkniętym [1] [2] [7] [8] [9] [10] [13] [18]:

• Zrównoważone rolnictwo, tj. rozwój przyjaznych dla środowiska metod rolniczych, które umożliwiają produkcję upraw lub zwierząt gospodarskich bez szkody dla ludzi lub systemów naturalnych. Obejmuje to zapobieganie niekorzystnym skutkom dla gleby i zasobów wodnych poprzez praktyki agroekologiczne, takie jak zarządzanie nasionami, efektywne gospodarowanie wodą i zarządzanie nią, zróżnicowane / mieszane uprawy, zintegrowane podejścia do zrównoważonego zarządzania glebą oraz zrównoważone zarządzanie lasami oraz ochronę i  zwiększanie zasobów węgla w lasach.
• Energooszczędne zakwaterowanie i zakwaterowanie, tj. identyfikacja i promocja krajowych zasobów energii odnawialnej (np. paneli słonecznych, turbin wiatrowych, biomasy/biogazu pochodzącego z odpadów rolno-spożywczych i  leśnych, a także odpadów organicznych z turystyki) pozwoli firmom agroturystycznym zmniejszyć ślad energetyczny produkcji żywności i działalności turystycznej.
• Zdrowsze i bardziej przyjazne dla środowiska produkty spożywcze to nowy trend konsumpcyjny, który skutkuje zwiększonym popytem na produkcję ekologicznych artykułów spożywczych, tj. produktów rolnych o zmniejszonej zawartości chemikaliów i wytwarzanych przy użyciu praktyk przyjaznych dla środowiska. Agroturystyka zapewnia platformę dla tych lokalnych produktów, a także innych ręcznie robionych produktów (np. dżemów, wina), aby zaspokoić potrzeby zagranicznych i krajowych podróżnych, działając jako dodatkowy kanał dystrybucji towarów rolnych. Może to pomóc firmom agroturystycznym w  wyłonieniu się jako niszowe marki konkurujące z uznanymi firmami produkującymi żywność na dużą skalę.
• Krótsze łańcuchy dostaw, tj. wdrożenie podejścia “zero kilometrów”, w którym dostawa i konsumpcja produktów spożywczych do konsumentów odbywa się w  tym samym miejscu (lub w pobliżu), co produkcja, co ułatwia agroturystyka. Agroprzedsiębiorcy mogą nadal sprzedawać swoje certyfikowane towary za pośrednictwem krajowych lub międzynarodowych sieci dystrybucji, ale unikają cen dyktowanych przez rynek i wahań cen żywności, nad którymi nie mają kontroli, a jednocześnie ograniczają emisje gazów cieplarnianych związane z  dystrybucją produktów na większe rynki poprzez przekierowanie części produkcji na rynki lokalne.
• Czysty i zrównoważony transport, taki jak inwestycje w rowery i ścieżki rowerowe oraz ścieżki dla pieszych na terenie agroturystyki i poza nią, postrzegany jako dodatkowa usługa świadczona przez agroturystykę w celu poprawy wrażeń turystów, która nie szkodzi środowisku ani w żaden sposób nie ogranicza zrównoważonego rozwoju zasobów naturalnych. Wycieczki rowerowe i piesze z  przewodnikiem są również szansą na dodatkowy dochód, jednocześnie przyczyniając się do niskoemisyjnych podróży turystycznych.
• Czystsza energia i najnowocześniejsze innowacje technologiczne. Dostęp do technologii przyspieszy zmiany w działalności agroturystycznej w kierunku bardziej zrównoważonych metod uprawy poprzez wspieranie wprowadzania inteligentnych technologii rolniczych. Przykładami mogą być technologie monitorowania danych dotyczących produkcji żywności, które pomogą oprzeć się szkodnikom i chorobom, innowacyjne metody zmniejszania zużycia wody, inwestycje w czystsze procesy mechanizacji w celu zmniejszenia śladu węglowego rolnictwa oraz połączenie lepszych informacji o klimacie poprzez systematyczne wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT), aby pomóc w skuteczniejszym radzeniu sobie ze zmiennością klimatu.
• Ochrona zasobów naturalnych i różnorodności biologicznej oraz przywracanie krajobrazów. Przedsiębiorstwa agroturystyczne powinny przyczyniać się do ochrony kapitału naturalnego, aby zachować bogatą różnorodność biologiczną i dziedzictwo przyrodnicze swojego regionu, które często są głównymi powodami, dla których turyści odwiedzają obszary wiejskie. Powinny one efektywnie wykorzystywać zasoby naturalne i nie zagrażać dzikiej przyrodzie, a  także stanowić część oferty usług kulturalnych na obszarach wiejskich w  celach rekreacyjnych i edukacyjnych związanych z zachowaniem dziedzictwa przyrodniczego obszaru.
• Podnoszenie świadomości w celu zwiększenia zainteresowania turystów rolnictwem, co pośrednio przyczynia się do większej troski o ochronę środowiska i  zrównoważony rozwój obszarów wiejskich. Można tego dokonać poprzez prezentowanie turystom nowych doświadczeń w ramach świadczenia usług agroturystycznych, aby bezpośrednio zetknąć się z wsią, np. zbiorami, obsługą zwierząt gospodarskich, produkcją i przygotowywaniem produktów. Turyści doświadczą środowiska miejsc agroturystycznych i poczują pozytywne nastawienie do przyrody, a także oczekuje się, że zmienią zachowania po powrocie z wakacji.
• Przyszłe miejsca pracy i szkolenie umiejętności w zakresie zielonej transformacji. W miarę jak systemy rolnicze i przedsiębiorstwa stają się coraz bardziej złożone, agroprzedsiębiorcy muszą doskonalić swoich pracowników i własne umiejętności w zakresie przedsiębiorczości, biznesu, technologii cyfrowych i ekologii, aby utrzymać i ulepszać swoją zrównoważoną działalność agroturystyczną w  nadchodzących latach w odniesieniu do nowych trendów, technologii, praktyk i działań w rolnictwie i turystyce. Powinni również wspierać lokalne programy szkoleniowe dla młodzieży i dorosłych, ponieważ w przyszłości potrzebna będzie wysoko wykwalifikowana i dbająca o środowisko siła robocza.
• Wzmocnienie współpracy społeczności lokalnych i wzajemnego uczenia się poprzez zaangażowanie w procesy decyzyjne. Przedsiębiorstwa agroturystyczne mogą odgrywać aktywną rolę w lokalnej polityce i procesach decyzyjnych, angażując szeroki zakres odpowiednich interesariuszy ze społeczności lokalnej w  celu zidentyfikowania najlepszych praktyk i ich powielania, omawiania lokalnych wyzwań środowiskowych oraz stymulowania rozwoju dostosowanych do potrzeb i zintegrowanych rozwiązań politycznych i inwestycji. Można to osiągnąć poprzez formalne (np. utworzenie stowarzyszenia z regularnymi spotkaniami i formalnym procesem konsultacji przez gminę) lub nieformalne metody zaangażowania (np. udział w konferencjach, seminariach lub konsultacjach publicznych promowanych przez gminę).
• Przyjęcie modelu gospodarki o obiegu zamkniętym. Przedsiębiorstwa agroturystyczne powinny w większym stopniu angażować się w gospodarkę o  obiegu zamkniętym jako alternatywę dla tradycyjnej gospodarki liniowej polegającej na produkcji, wykorzystywaniu i utylizacji odpadów lub niesprzedanych produktów spożywczych w oparciu o nowe usługi, które mogą być świadczone w ramach ich działalności turystycznej. Powinny one zatem zoptymalizować wartość dodaną swojej działalności turystycznej, zapewniając, że produkty i materiały są odzyskiwane i regenerowane w ciągłym zrównoważonym cyklu między produkcją żywności w gospodarstwie a  działalnością turystyczną, którą zapewnia. Można tego dokonać poprzez ponowne wykorzystanie i recykling pozostałości z turystyki poprzez kompostowanie, w celu zapewnienia składników odżywczych dla gleby i  żywności dla zwierząt gospodarskich lub poprzez wytwarzanie ciepła (np. biomasy/biogazu) lub wykorzystanie produktów wytwarzanych w gospodarstwie w obiektach turystycznych (np. produkty łazienkowe, takie jak ręcznie robione mydło i drewniane pojemniki na szampon lub ekologiczne posiłki z lokalnych produktów).