Wstęp

„Rok 2017, jako Międzynarodowy Rok Zrównoważonej Turystyki na rzecz Rozwoju jest wyjątkową okazją do zwiększenia wkładu sektora turystycznego w trzy filary zrównoważonego rozwoju – gospodarczy, społeczny i środowiskowy, przy jednoczesnym podniesieniu świadomości prawdziwych wymiarów sektora, który często jest niedoceniany” – Sekretarz Generalny UNWTO, Taleb Rifai, Grudzień, 2015

Cele Zrównoważonego Rozwoju (SDG) to ambitny międzyrządowy zestaw 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju, obejmujący 169 powiązanych celów i 231 wskaźników, które są „skoncentrowane na ludziach, transformacyjne, uniwersalne i zintegrowane”, oparte na Milenijnych Celach Rozwoju (MCR).

Celem SDG jest wyeliminowanie ubóstwa i głodu, poprawa zdrowia i edukacji, uczynienie miast bardziej zrównoważonymi, przeciwdziałanie zmianie klimatu, ochrona świata i oceanów przed degradacją środowiska oraz wspieranie zamożnych, pokojowych, sprawiedliwych i integracyjnych społeczeństw.

Turystyka, konkretnie wymieniona w trzech SDG (#8, #12, #14), ma ogromny, wpływający potencjał, aby przyczynić się, bezpośrednio lub pośrednio, do realizacji wszystkich celów, na więcej sposobów niż wszystkie inne sektory. Turystyka to jeden z sektorów generujących największą część PKB, zwłaszcza w najsłabiej rozwiniętych krajach świata, może dotrzeć do wszystkich zakątków kraju (nie tylko obszarów skoncentrowanych, takich jak przemysł wydobywczy) i może zaoferować ogromne korzyści mieszkańcom kraju na wielu poziomach.

Jednakże w ostatnich latach branża turystyczna odnotowała wzrost zużycia zasobów naturalnych i energii, a także znaczny wzrost emisji dwutlenku węgla i innego rodzaju odpadów.

W związku z tym ocena zrównoważonego rozwoju turystyki ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia jasnej ścieżki redukcji emisji dwutlenku węgla w kontekście globalnych zmian klimatu.